Aerial silk to aktywność, która w ostatnim czasie cieszy się sporą popularnością. Mianem tym określa się akrobatyczny taniec wykonywany w powietrzu przy pomocy specjalnych szarf zawieszonych na wysokości około 12-16 metrów. Na czym polegają tego typu zajęcia?
Aerial silk to forma aktywności, która przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom tańca, akrobatyki oraz gimnastyki. Zajęcia tego typu polegają na wiązaniu korpusu, rąk i nóg przy pomocy specjalnych szarf. Pozwala to na wykonywanie w powietrzu niezwykle widowiskowych akrobacji, takich jak chociażby szpagaty.
Jaka jest historia aerial silk? Jego twórcą jest Andre Simard – akrobata, który pod koniec lat osiemdziesiątych dołączył do grupy Cirque de Soleil i rozpoczął wprowadzanie do pokazów cyrkowych różnego rodzaju spektakularnych akrobacji. Szarfy zadebiutowały tam w 1995 roku.
Dlaczego warto spróbować swoich sił w aerial silk? Aktywność tego typu pomaga wzmocnić mięśnie oraz poprawić zręczność, gibkość i świadomość ciała. To także sprawdzony sposób na intensywne rozciągnięcie i poprawę kondycji psychofizycznej. Osoby początkujące podczas jednej godziny zajęć aerial silk mogą spalić od 300 do 500 kalorii. W przypadku zaawansowanych jest to nawet 700 kalorii.
A jakie są wady aerial silk? Na początku należy się liczyć z tym, że treningi będą bolesne. Związane jest to ze stosowaniem mocnych wiązań. Sprawiają one, że z kończyn odpływa krew, czego konsekwencją jest ich ból i drętwienie. Równie często do czynienia mamy tutaj z siniakami, otarciami, odciskami oraz odparzeniami. Do głównych przeciwwskazań do ćwiczenia aerial silk zaliczają się: wady postawy, urazy kręgosłupa, padaczka, nadciśnienie oraz ciąża.
Jak należy ubrać się na zajęcia aerial silk? Idealny strój na trening tego typu to długie legginsy i koszulka lub body z długim rękawem. Ubrania powinny być na tyle elastyczne, aby nie ograniczały ruchów. Aerial silk ćwiczy się bez skarpetek, co ułatwia wyczucie szarfy.
Osoby, które chcą ćwiczyć aerial silk w domowym zaciszu, zaopatrzyć powinny się w specjalną, wertykalną szarfę. Jej długość jest najczęściej dobierana do danego pomieszczenia. Najlepiej, by wynosiła ona dwukrotność jego wysokości z jednym metrem dodatkowego zapasu. Dzięki temu możliwe będzie w pełni swobodne wykonywanie poszczególnych ćwiczeń. Optymalna szerokość takiej chusty to co najmniej 170 centymetrów. Wybierając ją, szczególną uwagę zwrócić powinno się na materiał, z którego została wykonana. Związane jest to z tym, że podczas takiego treningu ciało opiera się sile grawitacji i pokonuje bardzo duże obciążenia.
Niemniej istotną kwestią jest odpowiednie przymocowanie szarfy do sufitu. Osoby początkujące powinny zdecydować się na zakup nieco szerszej chusty, która pozwoli przeciwstawić się własnemu ciężarowi i stworzyć stabilne pętle dookoła kończyn. Efekt – równomierny rozkład sił oraz brak problemów z uwieraniem czy ograniczeniem ruchów. Asekuracja oraz właściwe ułożenie ciała odgrywa szczególnie ważną rolę w przypadku opadów oraz ćwiczeń wykonywanych w pozycji odwróconej. Szeroka chusta to również dobre rozwiązanie dla wszystkich tych osób, które nie czują się pewnie na wysokościach. Pozwoli ona na pewny chwyt i szybkie złapanie równowagi w czasie wykonywania nowych ćwiczeń.
Foto wyróżniające: pxhere.com
