Systematycznie czynione postępy w treningu jogi pozwalają na zwiększanie obciążeń oraz wykonywanie bardziej wymagających pozycji. Oto kilka asanów, które praktykują zaawansowani jogini!
Nazywana inaczej pozycją robaczka świętojańskiego polega na podpieraniu ciężaru całego ciała na rękach przy jednoczesnym uniesieniu nóg w rozkroku. Zrealizowanie poprawnej Titibasany wymaga wielu miesięcy, a nawet lat treningu, jednak jest jedną z najbardziej okazałych i imponujących asan znanych w praktyce jogi.
Eksperci zauważają, że pozycja Titibasana opiera się na doskonałym poczuciu równowagi i sile mięśni ramion, nadgarstków oraz brzucha, które przyjmują na siebie ciężar całego ciała zawodnika. Titibasana wzmacnia zaangażowane do pracy mięśnie, poprawia koordynację ruchową oraz poczucie równowagi, a także pozytywnie wpływa na elastyczność i giętkość mięśni ud oraz bioder.
Pozycja, która należy do grupy najbardziej wymagających oraz najbardziej popularnych w jodze. Stanie na głowie z podparciem to ułożenie ciała, które powszechnie kojarzone jest z treningiem jogi. Nie jest to przypadek, ponieważ Salamba Sirsasana wymaga dużej sprawności fizycznej, systematycznych treningów oraz odpowiedniej koordynacji całego ciała.
Choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że pozycja polega na staniu na głowie, to w rzeczywistości ciężar ciała jest oparty tylko na ramionach. Z tego powodu jogini przygotowujący się do wykonania tej asany muszą pracować nad siłą rąk, mięśni brzucha oraz nóg, które powinny utrzymywać się w linii prostej.
Salamba Sirsasana przynosi organizmowi wiele korzyści, między innymi łagodzi bóle głowy czy migreny, wzmacnia płuca i wydolność oddechową, pobudza układ nerwowy, zmniejsza ilość wody w nogach, a także wspomaga trawienie.
Ćwiczenia dla zaawansowanych joginów opiera się na umiejętności utrzymania dobrej równowagi oraz sile mięśni całego ciała. Podczas wykonywania tego asana zawodnik opiera o podłoże jedną nogę oraz jedną rękę, natomiast reszta ciała musi utrzymać się w pozycji prostej wyciągniętej w górę. Druga ręka i noga powinny zostać ze sobą połączone w powietrzu na tyle stabilnie, by zawodnik cały czas był w stanie utrzymać równowagę oraz kontrolę nad całym ciałem.
Regularne wykonywanie tej pozycji wzmacnia wszystkie partie mięśniowe, poprawia gibkość i elastyczność stawów, otwiera biodra, buduje poczucie równowagi i jakościowe tkanki mięśniowe, w szczególności mięśnie brzucha oraz ramion.
Oprócz utrzymywania ciężaru ciała na zgiętych ramionach, wyprostowanych rękach czy nogach można także spróbować wesprzeć większość wagi na nadgarstkach oraz łokciach. Pawia poza wymaga dużej siły mięśni i pełnej koordynacji ruchowej, ponieważ najmniejszy błąd może doprowadzić do bolesnej kontuzji.
Peacock Pose polega na pozostawieniu na podłożu dłoni z palcami zwróconymi w stronę stóp i uniesieniu całego ciała za ich pomocą. W klasycznej wersji tego asana nogi pozostają wyprostowane, jednak bardziej zaawansowani zawodnicy mogą je także zgiąć w powietrzu i skrzyżować. Niektórzy jogini opanowują pawią pozę na tyle sprawnie, że potrafią wykonać ją tylko przy użyciu jednej ręki.
W przeciwieństwie do poprzednich pozycji, Kwiat lotosu nie wymaga dużej siły fizycznej czy koordynacji ruchowej. Jego trudność polega na czasie, który należy poświęcić na jego zrealizowanie. Poprawne wykonanie pozy jest możliwe tylko wtedy, gdy ciało zawodnika jest na to gotowe. Wymaga wielu miesięcy treningów i odpowiedniej systematyczności, która przygotowuje elastyczność, rozciągliwość, otwartość mięśni i stawów na wykonanie pozycji. Kwiat lotosu to asan, który pomaga wyciszyć umysł, zrelaksować organizm i utrzymać prawidłowe ułożenie kręgosłupa, jednak wymaga dużej ilości pracy na treningu oraz cierpliwości.
Foto wyróżniające: Freepik
